Dit verhaal is onderdeel van onze jubileumserie ‘100 jaar, 100 verhalen’, waarmee we terugblikken op een eeuw vol hoogtepunten, uitdagingen en bijzondere momenten. Elk verhaal biedt een uniek inkijkje in de rijke geschiedenis van Hekstra, onze projecten en de mensen die ons bouwbedrijf hebben gemaakt tot wat het vandaag is. Met deze serie willen we niet alleen onze geschiedenis vieren, maar ook laten zien hoe onze roots en ervaringen ons inspireren om elke dag te blijven bouwen aan de toekomst. Veel leesplezier!
/ / / / / / / / / / / / / /
Rond 1970 lijkt de traditionele rietmarkt te stagneren. Het aantal rietdaken neemt al jarenlang af en de populariteit van platte daken neemt toe. Ook hebben strenge winters met voorjaarskou en nachtvorst de rietoogsten vaak flink bemoeilijkt. Toch lijkt er begin jaren ‘70 sprake van een voorzichtige kentering. Er verschijnen weer meer rieten kappen op de Friese daken en langzaam maar zeker ontstaat er een gematigd optimisme over de toekomst van het aloude romantische riet. Want steeds meer zomerhuizen en boerderijen op het platteland worden toch weer voorzien van zo’n statig, rieten dak.
Het telen van riet is inmiddels wel onder druk komen te staan. Er zijn in de streek nog maar weinig goede rietpolders over en de concurrentie van uit het buitenland geïmporteerd riet neemt toe. Sommige riethouders werken in loondienst en houden een rietpolder aan om wat bij te kunnen verdienen. Maar de kwaliteit van het Friese riet van Hekstra blijft buiten kijf staan.
Veel Friese boeren en bewoners van het platteland weten Romke Hekstra dan ook te vinden. Het betreft vaak karakteristieke Friese boerderijen die hij van een nieuw rieten dak voorziet. Het zijn boerderijen die vroeger grote gezinnen herbergden maar nu veelal een luxueuzere uitstraling hebben gekregen. Zo houdt men de traditie in stand. Want ‘pake’ heeft het huis ooit gebouwd, ‘heit’ en ‘mem’ hebben er hun leven lang gewoond en het nageslacht wil eigenlijk nergens anders gaan wonen. Het is wel een kostbare oplossing. Een 25 centimeter dikke rietlaag kost zo’n 70 gulden de vierkante meter. Veel gemeentes verlenen dan ook subsidies bij de restauratie van een rieten dak. Rietdekker én gemeenteraadslid Romke Hekstra steunt deze aanvragen natuurlijk graag. Zo blijft het rietdekkersvak in beweging en blijft het unieke karakter van de streek behouden.
