Dit verhaal is onderdeel van onze jubileumserie ‘100 jaar, 100 verhalen’, waarmee we terugblikken op een eeuw vol hoogtepunten, uitdagingen en bijzondere momenten. Elk verhaal biedt een uniek inkijkje in de rijke geschiedenis van Hekstra, onze projecten en de mensen die ons bouwbedrijf hebben gemaakt tot wat het vandaag is. Met deze serie willen we niet alleen onze geschiedenis vieren, maar ook laten zien hoe onze roots en ervaringen ons inspireren om elke dag te blijven bouwen aan de toekomst. Veel leesplezier!

/ / / / / / / / / / / / / /

Op drukke dagen is Ebele Hekstra vaak te vinden op de gang van het woonhuis aan de Voorweg, waar de telefoon staat. Naast de telefoon staat een stoel met een schrijfblok erop, klaar voor de vele oproepen die binnenkomen. Vooral na een storm rinkelt de telefoon onafgebroken. De ene boer na de andere belt met paniek in de stem: “Hekstra, je moet snel komen, het halve dak is eraf gewaaid!” Soms brengt hij de hele dag door aan de telefoon. Maar dat geeft niet, want bij harde wind kunnen ze toch niet het dak op.

Ebele regelt alles zelf: hij neemt de oproepen aan, inspecteert de schade en stuurt zijn knechten eropuit om het riet te vervangen. Naast het coördineren van de klussen verzorgt hij ook de handel in riet en doet hij de acquisitie. Het is een hele klus om alles draaiende te houden, zeker met vier knechten in dienst. Zij leren het vak van Ebele en blijven vaak jarenlang bij hem werken. Zodra ze goed zijn ingewerkt, brengt hij hun ’s ochtends eerst naar hun werkplek voordat hij zelf aan de slag gaat.

Binnen het bedrijf heeft Ebele natuurlijk het laatste woord. Hij bepaalt welke klussen voorrang krijgen. Maar zijn zoon Romke denkt daar soms anders over, wat weleens tot discussies leidt. Als vader en zoon bekvechten over wie er gelijk heeft, grijpt moeder Jelske in: “Denk eerst eens rustig na. Wat is verstandig om te doen?” Haar woorden brengen meestal de rust terug en zorgen voor balans in het familiebedrijf.

Begin 1968 overlijdt Ebele op slechts 63-jarige leeftijd. Tot vlak voor zijn overlijden blijft hij actief in het rietdekkersbedrijf dat hij in 1925 heeft opgericht. Na zijn overlijden neemt zoon Romke het roer over en zet met toewijding en vakmanschap de familietraditie voort.

Er zijn in deze tijd een viertal knechten bij Hekstra werkzaam. Ze leren het vak van Ebele en zijn er vele jaren werkzaam.