Dit verhaal is onderdeel van onze jubileumserie ‘100 jaar, 100 verhalen’, waarmee we terugblikken op een eeuw vol hoogtepunten, uitdagingen en bijzondere momenten. Elk verhaal biedt een uniek inkijkje in de rijke geschiedenis van Hekstra, onze projecten en de mensen die ons bouwbedrijf hebben gemaakt tot wat het vandaag is. Met deze serie willen we niet alleen onze geschiedenis vieren, maar ook laten zien hoe onze roots en ervaringen ons inspireren om elke dag te blijven bouwen aan de toekomst. Veel leesplezier!
/ / / / / / / / / / / / / /
Als Romke Hekstra in 1970 eenmaal de leiding van het bedrijf van zijn vader Ebele heeft overgenomen zet hij het bedrijf op zijn eigen wijze voort. Hij heeft van zijn vader alle ruimte gekregen en heeft die met beide handen aangepakt. Het ondernemerschap is hem met de lepel ingegeven. Omdat hij in het bedrijf al vele jaren samen met z’n vader werkt, vindt hij dat hij de andere gezinsleden niet hoeft uit te kopen. Hij heeft zijn steentje immers al bijgedragen. Daar gaat iedereen mee akkoord.
Samen met zijn vrouw Eke Visser woont Romke bij het rietdekkersbedrijf dat na een ruilverkaveling is verhuisd naar een boerderij aan de Willemstraat in Murmerwoude. Op dat perceel laat Romke in 1974 een grote opslagloods bouwen voor het riet. Er werken op dat moment een tiental medewerkers bij de vennootschap onder firma (VOF) ‘Hekstra’s rietdekkersbedrijf’, dat onder de hoede van Romke haar werkzaamheden gaandeweg verder uitbreidt. Rietdekken blijft onder de leiding van Romke weliswaar de hoofdzaak, maar ondertussen worden ook steeds vaker timmer- en verbouwklussen op diverse boerderijen gedaan. En zijn zonen Ebele en Johan lijken eveneens al jong geknipt voor het rietdekkersbedrijf.
Als Romke de zaak van zijn vader overneemt, verandert er wel een en ander in het bedrijf. Oprichter Ebele is van oudsher gewend om op de centen te letten, zo heeft hij de zaak stapsgewijs opgebouwd. Maar Romke denkt wat dat betreft ruimer. Hij komt ook meer in ‘een gespreid bedje’, een goed lopende zaak. “Als het mij goed gaat, gaat het jullie ook goed”, is zijn motto. Dat laat hij merken als er op zaterdag gewerkt wordt, of als er veel overwerk is. Dat wordt gewoon uitbetaald. Maar ook is hij openhartig. “Als er wat is, dan zeg ik het”, vertelt hij aan zijn medewerkers. “Maar als jullie iets hebben, dan moet je het ook laten weten.” Dat gebeurt ook, want er vindt met werknemers vaak overleg over het werk en de geleverde kwaliteit plaats. Daarin kent Romke geen pardon, hij wil hoe dan ook goede kwaliteit op het dak leveren, wat het ook kost.
